• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تاخیر بیان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقصود تأخیر در بیان رافعِ اجمال خطاب سابق تا بعد از وقت حاجت آن است.




در خطاب هایى که از سوى شارع مقدس براى بیان احکام شرعى صادر مى شود، اگر حکمى به صورت مجمل بیان شود و تا زمان لزوم عمل به آن، رفع اجمال و ابهام نگردد، تأخیر بیان از وقت حاجت لازم مى آید.



برای مثال ، مولا در اول ماه به عبد مى گوید: روز دهم ماه کارى را برایم انجام بده ، ولى تا روز دوازدهم ماه خواسته خود را مشخص نمى کند و در روز دوازدهم مى گوید: منظورم فلان کار بود. بدیهى است انجام چنین عملى در روز دهم براى مکلف مقدور نیست . بنابراین، بر مولا لازم است قبل از فرارسیدن زمان عمل، رفع اجمال نماید؛ در غیر این صورت ، تأخیر بیان از وقت حاجت لازم مى آید که از مصادیق تکلیف بما لایطاق می باشد. به همین دلیل، عدم جواز تأخیر بیان از وقت حاجت مورد اتفاق اصولیون امامیه و معتزله است



میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج ۱، ص ۳۴۱    
علم الهدی، علی بن حسین، الذریعة الى اصول الشریعة، ج ۱، ص ۳۶۱    
صاحب معالم، حسن بن زین الدین، معالم الدین وملاذالمجتهدین، ص ۱۵۷    
علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادى الوصول الى علم الاصول، ص ۱۶۱    .



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی    



جعبه ابزار