تارة
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تارة (به فتح تاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای دفعه و جریان، زمان و یکبار که حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای خطاب به
معاویه، توصیف
دنیا و
طاووس از این واژه استفاده نموده است.
تارة (به فتح تاء) به معنای دفعه و جریان آمده و جمع آن «تارات» است. همچنین در لغت آمده است: «تار یتور تورا: جری.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در ضمن نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: «فنحن مرة اولی بالقرابة و تارة اولی بالطاعة.»
همچنین درباره دنیا فرموده است: «احوال مختلفة و تارات متصرفة، العیش فیها مذموم و الامان منها معدوم.»
منظور از «تارات» جریان‌ها و تحولات است.
امام (علیه‌السلام) در
خطبه ۱۶۵، در وصف طاووس فرموده است: «و تارة خضرة زبر جدیة.»
همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در
خطبه ۸۳، فرموده‌اند: «و اعلموا انّ مجازکم علی الصراط و مزالق دحضه و اهاویل زلله و تارات اهواله».
این واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تارة»، ص۱۷۸.
