• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تخوم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تُخوم (به ضم تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حدود و مرزها می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ویژگی‌های برخی از ملائکه ازاین واژه استفاده نموده است.



تُخوم (به ضم تاء) به معنای حدود و مرزها آمده است. در اقرب الموارد آمده است: تخم (بر وزن عقل و قفل) انتهاء هر قریه یا زمین‌ است؛ و جمع آن تُخوم بر وزن عقول است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره ملائکه فرموده است: «و منهم من قد خرقت اقدامهم تخوم الارض السفلی؛ بعضی از ملائکه که قدم‌های آن‌ها، آخرهای زمین پایین را شکافته، (و از آن بیرون رفته است). »


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۰، خطبه۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تحفه»، ص۱۷۲-۱۷۱.    






جعبه ابزار