تراخی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَراخَی (به فتح تاء و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تباعد و دور شدن است.
آن فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
تَراخَی به معنای تباعد و دور شدن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با عدم يارى عثمان به معاويه می‌نويسد:
«ثُمَّ ذَكَرْتَ ما كانَ مِنْ أَمْری وَ أَمْرِ عُثْمانَ... فَأَيُّنا كانَ أَعْدَى لَهُ... أَمْ مَنْ بَذَلَ لَهُ نُصْرَتَهُ... أَمْ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ فَتَراخى عَنْهُ بَثَّ الْـمَنونَ إِلَيْهِ» «سپس جريان عثمان را ذكر كرده‌اى، كدام يک از ما به او دشمن‌تر بوديم؛ آيا آنكه به او يارى كرد (كه من بودم) يا آنكه عثمان او را به يارى خواند و او خود را كنار كشيد و مرگ را بر او گسترش داد.»
(شرح‌های نامه:
)
عثمان از معاويه يارى خواست او لشكرى فرستاد ولى گفت از محل معيّن حركت نكنند و منتظر ماندند تا عثمان كشته شد.
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تَراخَی»، ج۱، ص۴۴۱.
