تعزیر (دیدگاه طریحی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تعزیر از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به
حقوق جزا و درباره معنای لغوی
تعزیر از دیدگاه
فخرالدین طریحی بحث می‌کند. وی با استناد به آیات قرآن معنای تعزیر را تعظیم و تکریم و منع و خودداری می‌داند.
همان گونه که مردم باید در مسائل شرعی، طبق نظریّات کارشناسان دینی و مراجع تقلید، عمل کنند (و این نوع پیروی کردن نه تنها کار ناپسندی نیست، بلکه مورد پذیرش تمام عقلای جهان می‌باشد)، علمای دین نیز در موضوعاتی که تخصّص ندارند نظریّات آگاهان آن امور را می‌پذیرند. بدین جهت برای پی بردن به معنای واژۀ تعزیر، پای سخن دانشمندان لغت‌شناس می‌نشینیم.
شیخ فخر الدین بن محمّد علی بن احمد بن طریح، الرماحی النجفی المسلمی، مشهور به
طریحی، در سال ۹۷۹ ه- ق در
نجف متولّد شد. تالیفات وی را بیش از چهل اثر گفته‌اند، که مشهورترین آنها «
مجمع البحرین و مطلع النیّرین» است. این عالم بزرگ در سن صد و شش سالگی، در سنۀ ۱۰۸۵ ه- ق دار فانی را وداع گفت.
وی می‌گوید: قوله تعالی «وَ تُعَزِّرُوهُ» ای تعظّموه، و فی غیر هذا الموضع تمنعوه من عزرته: منعته. وَ تُعَزِّرُوهُ تنصروه مرة بعد اخری. و فی بعض التفاسیر تنصره بالسیف و التعزیر ضرب دون الحد، و هو اشدّ الضرب؛
«تُعَزِّرُوهُ» در آیۀ ۳۰
سوره توبه به معنای تعظیم و تکریم، و در دیگر آیات قرآن، به معنی منع و خودداری است … و تعزیر شلّاق کمتر از حدّ شرعی، ولی شدیدتر از آن است.»
•
مکارم شیرازی، ناصر، تعزیر و گستره آن، ص۲۱.
