صفوة التفاسیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مؤلف:
علامه سید عبدالله بن محمدرضا علوی حسینی، مشهور به «شبّر» (م ۱۲۴۲ ق).
این
تفسیر یکی از بهترین تفاسیر در نزد
شیعیان است که تا به حال نوشته شده است. مؤلف مقدمه ای نسبتاً طولانی نگاشته و آن را در شانزده بخش تنظیم کرده و در آن به طور گسترده از مسائل مختلف سخن گفته است که این مقدمه خود رساله ای مستقل در
علوم قرآنی شمرده می شود. وی سپس به
تفسیر آیات به روشی مزجی و ترکیبی پرداخته و گاه از
قرائت، شرح واژه ها، اعراب از حیث لغت و نحو و گاه
بلاغت سخن گفته است.
علامه شبر در این
تفسیر، به
تفسیر آیات بر اساس
روایات وارد شده از
ائمه معصوم - علیهم السلام - پرداخته و کمتر آرای دیگران را آورده و به مباحث فقهی و کلامی نیز، به مناسبت، با دقت و ظرافت کامل وارد شده است. این
تفسیر، همان گونه که از نامش پیدا است، گزیده ای از تفاسیر پیش از وی است. مؤلف دو تفسیر دیگر به نامهای الجوهر الثمین و تفسیر وجیز هم دارد.
این تفسیر به زبان عربی توسط موسسه دارالهجره
قم در سال ۱۴۱۲ ه.ق به چاپ رسیده است.
سایت اندیشه قم
