تقیه در عمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تقیه در عمل به عمل نکردن مطابق
احکام و یا عقاید
مذهب حق به سبب
ترس از مخالفان اطلاق می‌شود.
تقیه در عمل، مقابل
تقیه در فتوا و به معنای عمل نکردن مطابق احکام و یا عقاید مذهب حق، به سبب ترس از ضرر و آسیب رسیدن به
دین ، نفس، مال و
آبرو از سوی حاکمان یا مخالفان متعصب است. بیشتر
روایات تقیه، به این نوع تقیه نظر دارد، مثل: عمل
مؤمن آل فرعون و
اصحاب کهف در پنهان کردن عقیده خود؛ عمل «
عمار یاسر » در برابر مشرکان مکه هنگام شکنجه شدن؛ عمل
حضرت ابراهیم علیه‌السّلام در مقابل «نمرودیان» و وضو گرفتن «
علی بن یقطین » به شیوه
اهل سنت که طبق فرموده
امام کاظم علیه‌السّلام صورت گرفت.
در کتاب «
انوار الاصول » آمده است:
«ان التقیة علی قسمین: التقیة فی العمل التی تکون اکثر روایات التقیة ناظرة الیها و قد ذکرناها تفصیلا فی القواعد الفقهیة، کقوله علیه‌السّلام؛ التقیة سنة ابراهیم او سنة آل فرعون او سنة اصحاب الکهف... و هکذا قوله تعالی: «الا ان تتقوا منهم تقاة «الوارد فی شان عمار بن یاسر و ابویه، فلا اشکال فی ان جمیعها ناظرة الی التقیة فی مقام العمل کما لا یخفی».
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «تقیه در عمل»
