توبه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَوْبَه (به فتح تاء) یا
توب و
متاب یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای رجوع و برگشتن که
حضرت علی (علیه‌السلام) پس از
بیعت، به مردم در بیانی از این واژه استفاده نموده است.
تَوْبَه (به فتح تاء) یا توب و متاب، به معنای رجوع و برگشتن آمده است. در
قاموس و
صحاح و
اقرب الموارد، قید
معصیت را اضافه کرده و گفته‌اند: رجوع از معصیت؛ امّا مطلق رجوع صحیح است؛ زیرا این لفظ درباره
خدای تعالی نیز مکرّر به کار رفته است: «لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَی النَّبِیِّ وَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْاَنْصارِ.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) پس از بیعت، به مردم در ضمن کلامی فرمود: «و اصلحوا ذات بینکم و التوبة من ورائکم و لا یحمد حامد الّا ربّه و لا یلم لائم الّا نفسه.»
همچنین امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر می‌فرماید: «و لا خیر فی الدنیا الا لرجلین: رجل اذنب ذنبا فهو یتدارکها بالتوبة و رجل یسارع فی الخیرات.»
واژه «متاب» فقط یک‌بار در نامه ۳۱ آمده است.
این واژه ۳۱ بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «توبه»، ص۱۷۸-۱۷۷.
