ثخن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثِخن (بر وزن عنب) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص هشدار نسبت به نفوذ
شیطان، از این واژه استفاده نموده است.
ثِخن (بر وزن عنب) به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، آمده است. چنان‌که
راغب در
مفردات آورده است: «ثخن الشی.» آنگاه گفته می‌شود که چیزی غلیظ شود و از جریان بازماند (مانند: غلیظ شدن شیره). همچنین به آن‌که به زخم بزنند و از رفتن بازماند، به استعاره می‌گویند: «ثخنه ضربا.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با تحذیر از شیطان فرموده است: «و دلف بجنوده نحوکم فاقحموکم و لجات الذّل و احلّوکم و رطات القتل و اوطؤوکم اثخان الجراحة؛
لشکریانش را به طرف شما پیش آورده و آن‌ها شما را به غارهای ذلت داخل کرده و به ورطه‌های قتل وارد نموده و شما را زیر غلظت زخمداری برده‌اند.»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثخن»، ص۱۸۳.
