• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثخن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ثِخن (بر وزن عنب) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص هشدار نسبت به نفوذ شیطان، از این واژه استفاده نموده است.



ثِخن (بر وزن عنب) به معنای غلیظ شدن و محکم شدن، آمده است. چنان‌که راغب در مفردات آورده است: «ثخن الشی.» آنگاه گفته می‌شود که چیزی غلیظ شود و از جریان بازماند (مانند: غلیظ شدن شیره). همچنین به آن‌که به زخم بزنند و از رفتن بازماند، به استعاره می‌گویند: «ثخنه ضربا.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با تحذیر از شیطان فرموده است: «و دلف بجنوده نحوکم فاقحموکم و لجات الذّل و احلّوکم و رطات القتل و اوطؤوکم اثخان الجراحة؛ لشکریانش را به طرف شما پیش آورده و آن‌ها شما را به غارهای ذلت داخل کرده و به ورطه‌های قتل وارد نموده و شما را زیر غلظت زخمداری برده‌اند.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. راغب أصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۷۲.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۸، خطبه۱۹۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثخن»، ص۱۸۳.    






جعبه ابزار