ثرا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَرَا (به فتح ثاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای کثرت و نمو، که
حضرت علی (علیه‌السلام) متاع دنیا، نوع نگاه افراد
مؤمن به دنیا و ... از این واژه استفاده نموده است.
ثَرَا (به فتح ثاء) به معنای کثرت و نمو، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «ثری القوم و المال ثرا: کثر و نما.»
واژه «ثروه» را در
نهایه «العدد الکثیر»
و در
اقرب الموارد «العدد الکثیر من الناس.» گفته است که عبارت نهایه عدد کثیر از مال را نیز شامل می‌شود.
امام (صلوات‌الله‌علیه) «متاع الدنیا حطام ... بلغتها ازکی من ثروتها؛
متاع دنیا علف خشک شکسته است ... کفایتش از کثرتش پاکتر است.» در همین حکمت حضرت (علیه‌السلام) همچنین فرموده‌اند: «و انما ینظر المومن الی الدنیا بعین الاعتبار ... ان قیل اثری قیل اکدی و ان فرح له بالبقاء حزن له بالفناء؛
مومن به دنیا با چشم
عبرت می‌نگرد ... اگر گفته شود غنی و
ثروتمند شد بعد گفته می‌شود
فقیر گردید؛ و اگر شادمان شود با ماندن، محزون گردد با فانی شدن.»
«اثری» یعنی دارای عدد کثیر از مال شد.
امام (علیه‌السلام) همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید: «وصله الرحم فانها مثراة فی المال و منساة فی الاجل؛
صله رحم مال را زیاد کننده و
اجل را تاخیر اندازنده است.»
واژه «مثراة» به معنی زیاد کننده است.
این واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثرا»، ص۱۸۴.
