ثرم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَرم (بر وزن عقل) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای شکستن
دندان‌های ثنایا که
حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به مردی از
خوارج به نام
برج بن مسهر، از این واژه استفاده نموده است.
ثَرم (بر وزن عقل) به معنای شکستن دندان‌های ثنایا آمده است. چنان‌که به کسی که دندان‌های ثنایایش شکسته است، گفته می‌شود: «اثرم».
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به مردی از خوارج به نام برج بن مسهر در محلی که امام (علیه‌السلام) می‌شنید، گفت: «لا حکم الا للّه.» حضرت خطاب به او فرمود: «اسکت قبحک الله یا اثرم فو الله لقد ظهر الحق فکنت فیه ضئیلا شخصک، خفیّا صوتک حتی اذا نعر الباطل نجمت نجوم قرن الماعز
ساکت باش‌ای دندان شکسته، خدا خیرت ندهد، به
خدا قسم آنگاه که حق پیروز شد وجودت لاغر (کنایه از ضعف) بود، صدایت آهسته بود (در نصرت حق صدایی از تو شنیده نمی‌شد) و چون باطل فریاد کشید مانند: شاخ بز روئیدی و آشکار شدی.»
سخن و تشبیهات حضرت در تحقیر و نشان دادن موضع پست اوست.
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثرم»، ص۱۸۳.
