ثعجر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ثَعْجَرْ (به فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای ریختن، که حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به عجائب آفرینش هستی و قدرت خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.

---

ثَعْجَرْ (به فتح ثاء) به معنای ریختن آمده است. چنان‌که در لغت، آمده است: «ثعجر الدم و غیره: صبّه.»

---

امام (صلوات‌الله‌علیه) در عجائب خلقت فرموده: «و ارسی ارضا یحملها الاخضر المثعنجر و القمقام المسخر؛ ثابت کرد زمینی را که دریای سیال و اقیانوس تسخیر شده آن‌را حمل می‌کند.»
اشاره به مرکز مذاب زمین است و زمین در روی آن مرکز مذاب ایستاده است.

---

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---