ثلم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَلم (بر وزن عقل)
ثَلَم (بر وزن شرف)،
ثلمه یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای شکستن و ایجاد خلل، شکسته شدن، خلل و شکست، است که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص همکاری‌اش با
خلیفه اول،
فتنه‌ها، فرمان
مالک اشتر و ... از این استفاده نموده است.
ثَلم (بر وزن عقل) «ثَلَم» (بر وزن شرف)، «ثلمه» به معنای شکستن و ایجاد خلل، شکسته شدن، خلل و شکست، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «ثلم الاناء ثلما: کسره.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با همکاری خود با خلیفه اول، ضمن تصریح به داشتن حق
خلافت به معنای واقعی، می‌فرماید: «فخشیت ان لم انصر الاسلام و اهله ان اری فیه ثلما او هدما تکون المصیبة به علیّ اعظم من فوت و لا یتکم التی انّما هی متاع ایام قلائل.»
منظور از واژه «ثلم» شکستن و خلل؛ و منظور از واژه «هدما» از بین رفتن است.
همچنین امام (علیه‌السلام) در
نامه ۵۳،
به لفظ ماضی «ثلموا» و در
خطبه ۱۹۲، فرموده است:«الا و انکم قد نفضتم ایدیکم من حبل الطاعة و ثلمتم حصن الله المضروب علیکم باحکام الجاهلیة.»
همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) درباره
فتنه‌ها فرموده است: «ثم یاتی بعد ذلک طالع الفتنة... تثلم منار الدین و تنقض عقد الیقین.»
و در نامه ۵۳ به مالک اشتر چنین فرمان داده است: «غیر مثلوم و لا منقوص».
این واژه شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثلم»، ص۱۸۸.
