ثور بن یزید کلاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَوْر بن یزید کَلاعی،
محدّث قرن اول و دوم بود. کنیة وی ابوخالد و خود اهل حِمْص، بود، ازاین رو او را ابوخالد
شامیِ حمصی نیز خواندهاند.
از تاریخ تولد و دوره کودکی او اطلاع دقیقی در دست نیست و در باره دیگر سوانح حیات وی نیز اطلاعات اندک است
ثُوَیر بن یزید شامی را، که از اصحاب
امام سجاد علیهالسلام به شمار آمده است،
با
ثور بن یزید یکی دانستهاند
اما بر خلاف نظر مامقانی،
باتوجه به تعابیر شرح حال نویسان
اهل سنّت، نمی توان او را
شیعه دانست.
گفتهاند که
جد ثور در
جنگ صفّین یکی از لشکریان
معاویه بود و کشته شد و به همین سبب
ثور از
امام علی علیهالسلام اکراه داشت.
با این حال نقل شده که
ثور در مجلسی که جماعتی علی علیهالسلام را سب میکردند، حضور داشت اما با آنان همراهی نکرد.
اغلب منابع
ثور را
قَدَری مذهب دانسته و گفتهاند به همین سبب اهالی
حمص خانهاش را آتش زدند و او را از شهر بیرون راندند. وی سپس به
مدینه رفت و در آنجا مقیم شد.
هرچند به نقل برخی منابع
دیده نشده است که کسی در قدری بودن
ثور تردید کرده باشد، از او سخنی نقل گردیده که بر تبرا جستن او از
قدریه حمل شده است.
برخی نیز این موضوع را دلیلی بر بازگشت او از قدریه دانستهاند.
ثور در حدیث مورد اعتنا بوده است و گفتهاند که حدود دویست حدیث مُسند از او نقل شده است. افراد بسیاری او را در حدیث ثقه دانستهاند و حتی بیشتر کسانی که وی را، به سبب
قَدَری بودن، رد کردهاند، اخذ حدیث را از او جایز شمردهاند.
در منابع از
ورع و
زهد و
صداقت او یاد شده است.
ثور از محدّثان بسیاری حدیث شنیده است، از جمله از خالد بن مَعْدان، راشد بن سعد مَقرائیّ، رجاء بن حَیْوة، عمرو بن شعیب، حبیب بن عُبید، عطاء بن اَبی رَباح و عبداللّه بن ذکوان.
همچنین راویان بسیاری از او حدیث نقل کردهاند، از جمله سُفیان بن عُیَیْنَه، بَقیَّة بن ولید کلاعیّ، یَحیی بن سعید قَطّان، ضَحّاک بن مَخْلَد نَبیل، سُفیان بن سعید
ثوری، مُعافی بن عِمران اَزْدی، عبداللّه بن مبارک، ولید بن مُسلم، مالک بن اَنس، عبدالرحمان بن محمد عَرْزَمی و خالد بن حارث.
ثور در
بیت المقدّس درگذشت. تاریخ وفات او را بین ۱۵۰ تا ۱۵۵ ضبط کردهاند که مشهورترین آنها ۱۵۳ است. تاریخ ۲۵۳ نیز ذکر شده که اشتباه است.
(۱) ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، حیدرآباد دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت (بی تا).
(۲) ابناثیر، الکامل فی التاریخ.
(۳) ابن حجر عسقلانی، کتاب تهذیب التهذیب، چاپ صدقی جمیل عطار، بیروت ۱۴۱۵/۱۹۹۵.
(۴) ابنسعد، الطبقات الکبرى (لیدن).
(۵) ابن عماد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب.
(۶) محمد بن علی اردبیلی، جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الاسناد، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
(۷) محمد بن اسماعیل بخاری، التاریخ الصغیر، چاپ محمود ابراهیم زاید، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
(۸) تستری، قاموس الرجال.
(۹) خلیفه بن خیاط، کتاب الطبقات، روایة موسی بن زکریا تستری، چاپ اکرم ضیاءعمری، بغداد (۱۹۶۷).
(۱۰) خوئی، معجم رجال الحدیث.
(۱۱) محمد بن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج ۶، چاپ شعیب ارنووط و حسین اسد، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
(۱۲) محمد بن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، حیدرآباد دکن ۱۳۸۸ـ۱۳۹۰/ ۱۹۶۸ـ۱۹۷۰.
(۱۳) محمد بن احمد ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، چاپ علی محمد بجاوی، قاهره ۱۹۶۳ـ۱۹۶۴، چاپ افست بیروت (بی تا).
(۱۴) عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، طبقات الحفاظ، چاپ علی محمد عمر، قاهره ۱۴۱۷/۱۹۹۶.
(۱۵) محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.
(۱۶) عبداللّه مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، چاپ سنگی نجف ۱۳۴۹ـ۱۳۵۲.
(۱۷) یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج ۴، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
(۱۸) عبداللّه بن اسعدیافعی، مرآة الجنان و عبرة الیقظان، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۷.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «ثور بن یزید کلاعی»، شماره۴۲۸۷.