جاودانگی کرامت خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لطف و کرامت خداوند که شامل بندگان الهی او می شود، مادام و همیشگی است.
خداوند، خواهان توجه
انسان به
اقتدار و کرامت جاودانه او می باشد.
ویبقی وجه ربـک ذو الجلـل والاکرام• فبای ءالاء ربکما تکذبان (و
ذات باشكوه و
ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند •پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد.)
«((و یبقى وجه ربک )) - وجه هر چیزى عبارت است از سطح بیرونى آن ، (و از آنجایى که
خداى تعالى منزه است از جسمانیت و داشتن حجم و سطح ، ناگزیر معناى این کلمه در مورد خداى تعالى بعد از حذف محدودیت و نواقص امکانى عبارت مى شود از نمود خدا) و نمود خدا همان
صفات کریمه او است ، بین او و خلقش واسطه اند، و برکات و
فیض او به وسیله آن صفات بر خلقش نازل مى شود، و خلایق آفرینش و تدبیر مى شوند، و آن صفات عبارتند از
علم و
قدرت و شنوایى و
بینایى و
رحمت و مغفرت و رزق و امثال اینها، و ما در تفسیر سوره اعراف در این که صفات خداى تعالى واسطه هاى فیض اویند بحثى گذراندیم .
((ذوالجلال و الاکرام )) - در معناى کلمه ((جلال )) چیزى از معناى اعتلا و
اظهار رفعت خوابیده ، البته رفعت و اعتلاى معنوى در نتیجه جلالت با صفاتى که در آن بویى از دفع و منع هست سر و کار و تناسب دارد، مانند صفت علو، تعالى ،
عظمت ، کبریاء،
تکبر ، احاطه ،
عزت ، و غلبه .
بنابراین ، کلمه ((ذوالجلال و الاکرام )) نامى از
اسماى حسناى خدا است ، که به مفهوم خود تمامى اسماى جلال و اسماى جمال خدا را در بر مى گیرد.
و مسماى به این نام در حقیقت ذات مقدسه خدایى است ، همچ نان که در آخر همین سوره خود خداى تعالى را به این
اسم نامیده و فرموده : ((تبارک اسم ربک ذى الجلال و الاکرام ))، و لیکن در
آیه مورد بحث نام وجه خدا شده ، حال یا به خاطر این بوده که در خصوص این جمله از معناى وصفیت افتاده ، و صفت وجه واقع نشده ، و بلکه
مدح و ثناى رب قرار گرفته ، و تقدیرش ((و یبقى وجه ربک هو ذوالجلال و الاکرام - و تنها وجه پروردگارت که او دراراى جلال و اکرام باقى مى ماند مى باشد.))»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «جاودانگی کرامت خدا».
