جحیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

جَحیم (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای آتش بزرگ که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف ایمان و آثار آن از این واژه استفاده نموده است.

جَحیم (به فتح جیم) به معنای آتش بزرگ آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «الجحیم: کلّ نار عظیمة فی مهواة.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) در توصیف ایمان و آثار آن می‌فرماید: «و تبرّز لجحیم للغاوین.» همچنین آن حضرت در بیانی دیگر فرموده است: «و تصلیة الجحیم.»

این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱.	↑ جوهری، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۵، ص۱۸۸۳.
۲.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۹، خطبه۱۵۶.
۳.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۳، خطبه۸۳.