• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جندل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جَنْدَل (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای سنگ یا صخره بزرگ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص مردگان از این واژه استفاده نموده است.



جندل (به فتح جیم) به معنای سنگ یا صخره بزرگ آمده است. جمع این واژه «جنادل» است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده‌اند: «و قد طحنهم بکلکله البلی و اکلتهم الجنادل و الثری؛ پوسیدگی با سینه‌اش آن‌ها را آرد کرده، و سنگ‌ها و خاک آن‌ها را خورده است.»
امام (علیه‌السلام) پوسیدگی را به سینه‌ی شتر تشبیه کرده است که چیزی را زیر سینه‌اش خرد می‌کند.


این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۹، خطبه۲۲۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جندل»، ص۲۳۳.    






جعبه ابزار