• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حاسر (اصطلاحات نظامی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حاسر در اصطلاح فقه نظامی به کسی گفته می شود که در میدان جنگ کلاه‌خود و زره نپوشیده باشد.



حَسْر در لغت یعنی سربرهنه.
[۱] آیتی، محمدابراهیم، تاریخ پیامبر اسلام، ص۲۴۷- ۲۴۸، چاپ دانشگاه ۱۳۶۹.
[۲] مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص۳۴۳- ۳۴۴، .



در اصطلاح به‌ کسی که در میدان جنگ کلاه‌خود و زره نپوشیده باشد اطلاق‌ می‌شود.
[۴] فرهنگ جدید عربی- فارسی.



حضرت امیر (علیه‌السّلام) در تعلیم آداب و رسوم جنگ چنین فرمود:
«فَقَدِّمُوا الدَّارِعَ وَ اخِّرُوا الْحاسِرَ؛ در میدان کارزار افراد زره‌دار را در صف جلو و افراد بدون زره را در صفوف بعدی قرار دهید.»


۱. آیتی، محمدابراهیم، تاریخ پیامبر اسلام، ص۲۴۷- ۲۴۸، چاپ دانشگاه ۱۳۶۹.
۲. مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص۳۴۳- ۳۴۴، .
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص۱۸۷، دار صار، بیروت، ۱۴۱۴ ه.ق.    
۴. فرهنگ جدید عربی- فارسی.
۵. مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، ج۹، ص۳۶، کتاب الجهاد، دار التراث، الدار الإسلامیة، ۱۴۱۰ ه.ق.    



جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۴۸.    


رده‌های این صفحه : احکام جهاد | اصطلاحات نظامی




جعبه ابزار