حبس برای توبه از گناه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حبس برای توبه از گناه از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به
حقوق زندانی و درباره حکم زندانی‌کردن گناهکار برای توبه کردن است.
ابن حزم: ابو محمد گفته است: چون
توبه راهی است که
خداوند پی سپری آن را واجب گردانیده و از کارهای نیکوست، بر هر مسلمانی واجب است که به دلیل نصوصی که ما ذکر کردیم، بدان فرابخواند. توبه قبل از اجرای
حد، واجب است … پس اگر بگوید:
توبه نمی‌کنم منکری را به جای آورده که باید- بر اساس آن چه در «کتاب تعزیر» آوردیم-
تعزیر شود؛ به دلیل قول
پیامبر: کسی که منکری ببیند اگر می‌تواند باید آن را با دست تغییر دهد وگرنه، باید با قلبش آن را انکار کند؛ این پایین‌ترین درجۀ
ایمان است. پس واجب است پیوسته زده شود تا توبه کند. این در زمانی است که صریحا بگوید: من نمی‌کنم. اگر این ضرب، به مرگش بینجامد او کشتۀ راه خدا و حق است و بر متولی چیزی نیست؛ زیرا متولی در مورد او نیکویی کرده است و خداوند فرموده است: … مٰا عَلَی الْمُحْسِنِینَ مِنْ سَبِیلٍ …؛
[و نیز
] بر نیکوکاران ایرادی نیست. اگر ساکت ماند و نگفت توبه می‌کنم یا نمی‌کنم باید زندانی شود و مکررا از او بخواهند توبه کند آن‌گاه آزاد شود.
این گناه یا موجب حد می‌شود یا تعزیر. اگر سبب حد یا تعزیر روشن شد، بر او جاری می‌شود و دلیلی برای توبه خواستن و
حبس نیست؛ زیرا حبس یا بعد از حد است که ظلم است یا پیش از حدّ که وجهی برای آن نیست. به علاوه این کار تاخیر و تعطیل حدود الهی است. مگر این که بگوییم: مقصودش
مرتد ملی- به نظر ما- یا مطلق مرتد- از نظر آنان- باشد که در این صورت، برای توبه کردن به حبس می‌افتد و بعد از توبه آزاد می‌شود.
