حبس بنده از ترس فرار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حبس بنده از ترس فرار از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به
حقوق زندانی و درباره حکم زندانی کردن بنده‌ای است که احتمال فرار او می‌رود. روایتی از
امام صادق (علیه‌السلام) در کتب روایی
شیعه وارد شده که به بستن بنده ای که احتمال فرارش داده می‌شود، توصیه کرده است.
۱. علی بن ابراهیم، عن ابیه، عن احمد بن محمد بن ابی نصر، عن ابی جمیلة، عن زید الشحام، عن ابی عبد اللّه (علیه‌السّلام) انّه ساله رجل یتخوّف اباق مملوکه او یکون المملوک قد ابق ا یقیّده او یجعل فی رقبته رایة؟ فقال: انّما هو بمنزلة بعیر تخاف شراده فاذا خفت ذلک فاستوثق منه و لکن اشبعه و اکسه، قلت: و کم شبعه؟ فقال: اما نحن فنرزق عیالنا مدیّن من تمر؛
شخصی از حضرت صادق (علیه‌السلام) پرسید: آیا کسی که می‌ترسد برده‌اش فرار کند یا برده‌اش فرار کرده است می‌تواند او را ببندد یا در گردنش قلاده‌ای قرار دهد؟ فرمود: برده هم مثل شتری است که بترسی فرار کند؛ اگر ترسیدی فرار کند او را ببند، ولی او را سیر کن و بپوشان. گفتم: با چه مقدار سیرش کنم؟ فرمود: ما به نان‌خور خود دو مد خرما می‌دهیم.
این روایت را
شیخ صدوق در
من لا یحضره الفقیه آورده است.
فیروزآبادی گفته است: رایه: قلاده‌ای که در گردن بندۀ فراری افکنده می‌شود.
• طبسی، نجم‌الدین، حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص۴۹۹-۴۹۲.
