حربی (اصطلاحات نظامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حربی اصطلاحی در
فقه نظامی است.
بیگانه‌ای که مشمول
قرارداد ذمّه نیست و از جمیع مزایای
اهل ذمه محروم است، در نتیجه ورودش به سرزمین اسلامی (
دار الاسلام) ممنوع بوده، و حق
اقامت در آن را ندارد مگر اینکه از
قانون خاصّی که در
فقه اسلامی تحت عنوان «
امان» یاد شده، استفاده کند.
حرب در لغت به معنی،
جنگ و ستیز است و «ی» در کلمه «حربی»، یای نسبت می‌باشد.
در
اصطلاح بیگانگانی که مشمول قرارداد ذمّه نیستند، حالت خاصّی در برابر
جامعه اسلامی دارند. از این رو در فقه اسلامی «حربی» نامیده می‌شوند.
این عنوان شامل دو دسته متمایز از بیگانگان می‌گردد:
۱- بیگانگانی که از نظر اعتقادات مذهبی پیرو یکی از ادیان سه گانه آسمانی: یهودیت، مسیحیت و مجوسیت نمی‌باشند. این دسته نمی‌توانند از حق قرارداد ذمّه استفاده کنند.
۲- بیگانگانی که اهل کتاب و پیرو یکی از ادیان سه گانه مزبور می‌باشند، ولی تن به قرارداد ذمه نداده‌اند.
حربی از جمیع مزایای اهل ذمه محروم است، در نتیجه ورودش به سرزمین اسلامی (دار الاسلام) ممنوع بوده، و حق اقامت در آن را ندارد. شخصی حربی تنها در صورتی می‌تواند حق ورود یا عبور و
سکونت در سرزمین اسلامی را به دست آورد که از قانون خاصّی که در فقه اسلامی تحت عنوان «امان» یاد شده، استفاده کند.
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۵۰.
