• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حزن - به ضم حاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




حُزْن (به ضم حاء و سکون زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای غصه و‌اندوه است که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی الگوی انسان کامل و ویژگی‌های مؤمن واقعی از این واژه استفاده نموده است.



حُزْن به معنای غصه و‌ اندوه است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص الگوی انسان کامل فرموده است: «مَنْ نَظَرَ فِی عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرهِ، وَمَنْ رَضِیَ برِزْقِ اللهِ لَمْ یَحْزَنْ عَلَی مَا فَاتَهُ»؛«هرکس به عیب خود بنگرد او را از عیب‌جویی دیگران باز می‌دارد و هرکس به آنچه خدا روزیش داده راضی شود، بر آنچه از دست داده،‌ اندوهناک نشود.»
• امام (علیه‌السلام) درباره‌ی ویژگی‌های مؤمن واقعی فرموده‌اند: «الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ، وَحُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ»؛«مؤمن شادیش در چهره و‌ اندوهش در درون قلب اوست.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۲۷۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۲۳۱.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۵۹، حکمت ۳۳۹.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۶، حکمت ۳۴۹.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۲۳۵، حکمت ۳۴۹.    
۶. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۶۴.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۳، حکمت ۳۴۹.    
۸. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۵۶، حکمت ۳۲۴.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۳، حکمت ۳۳۳.    
۱۰. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۲۳۲، حکمت ۳۳۳.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۴۵.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۹، حکمت ۳۳۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حزن»، ص۲۷۰.    






جعبه ابزار