به شهر و روستا حضر و به ساكنان آنها حاضر يا حضری گويند. مقابل حضر بَدْو (بادیه) و مقابل حاضر بادی يا بَدَوى (باديه نشينى كه در مكانى خاص استقرار ندارد) قرار دارد.
در كلمات فقها حضر در مقابل سفر آمده و مراد از آن، محل سكونت، اعم از شهر و روستا است. چنان كه مراد از سفر، خروج از محل سكونت به قصد پيمودن مسافتی خاص مىباشد.
