خطاب تهکم•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خطاب
تهکم، خطاب به قصد استهزا و
تحقیر
مخاطب است.
فهرست مندرجات
۱ - تعریف
۱.۱ - مثال
۲ - پانویس
۳ - منبع
۱ - تعریف
[
ویرایش
]
«تهکم» به معنای
استهزا
است، و در «خطاب تهکم» گوینده برای تحقیر و تمسخر مخاطب، از الفاظی استفاده میکند که استهزا و تهکم
مخاطب
در آن نهفته است؛
۱.۱ - مثال
۱. (ذق انک انت العزیز الکریم)؛ «بچش که تو همان ارجمند و بزرگواری! ».
[۱]
دخان/سوره۴۴، آیه۴۹.
در این آیه،
الفاظ
«عزیز» و «کریم» برای خوارشمردن شنونده به کار رفته است.
۲. (فبشرهم بعذاب الیم)؛ «آنها را به
مجازات
دردناکی
بشارت
بده!». .
[۲]
توبه/سوره۹، آیه۳۴.
آیه
،
وعده
به
عذاب
دردناک را با لفظ «بشارت» آورده که نویدبخش است؛ درحالی که در مقام تهکم و استهزا است.
[۳]
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۳۱.
[۴]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۱۱.
۲ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
دخان/سوره۴۴، آیه۴۹.
۲.
↑
توبه/سوره۹، آیه۳۴.
۳.
↑
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۳۱.
۴.
↑
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۱۱.
۳ - منبع
[
ویرایش
]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «خطاب تهکم».
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری