دائمه مطلقه با وجودیه لا ضروریه در شکل دوم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دائمه مطلقه با وجودیه لا ضروریه در شکل دوم، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل دوم می‌باشد.
دائمه مطلقه با وجودیه لا ضروریه در شکل دوم، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل دوم می‌باشد.
«قياس مختلط» قياسى است که
صغری و
کبری آن از قضاياى موجهه ترکيب يافته باشد. يکي از ضروب منتج قياس مختلط در شکل دوم عبارت است از: اختلاط قضيه دائمه مطلقه (صغرا) با وجوديه لاضروريه (کبرا) .
بعضي از منطق‌دانان، شيوه‌هاي استخراج نتايج
قضایای موجهه شکل دوم را در چهار قاعده منضبط کرده‌اند:
اگر يکي از دو مقدمه
قیاس، ضروريه يا دائمه باشد نتيجه، دائمه مطلقه خواهد بود.
هر گاه هيچ‌يک از دو مقدمه دائمه يا ضروريه نباشد اگر صغرا به
قید «لاضرورت» و «لادوام» مقيّد نباشد عين جهتي که در صغرا موجود است به نتيجه نقل مي‌شود.
اگر هيچ‌يک از دو مقدمه دائمه يا ضروريه نباشد و صغرا مرکّب، يعني مقيّد به «لادوام» يا «لاضرورت» باشد، قيد، اسقاط و بقيه جهت از صغرا به نتيجه منتقل مي‌شود.
اگر هيچ‌يک از دو
مقدمه دائمه يا
ضروریه نباشد و صغرا داراي هر گونه ضرورت غير دائمه، يعني
ضرورت وصفیه يا
وقتیه باشد، ضرورت، اسقاط و نتيجه به بقيه آن جهت موجَّه مي‌شود.
بنابراين، نتيجه حاصل از اختلاط قضيه دائمه مطلقه با وجوديه لاضروريه طبق قاعده اول، دائمه مطلقه خواهد بود؛
دائماً هيچ سنگي خندان نيست و هر انساني در يک زماني خندان است، نه به طور ضرورت؛ پس دائماً هيچ سنگي انسان نيست.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه مطلقه با وجودیه لا ضروریه در شکل دوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۵.
