دائمه مطلقه با وقتیه در شکل دوم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دائمه مطلقه با وقتیه در شکل دوم، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل دوم می‌باشد.
دائمه مطلقه با وجودیه لا ضروریه در شکل دوم، یک
اصطلاح منطقی و يکي از ضروب منتج
قیاس مختلط در
شکل دوم می‌باشد.
«قياس مختلط» قياسى است که
صغری و
کبری آن از قضاياى موجهه ترکيب يافته باشد. يکي از ضروب منتج قياس مختلط در شکل دوم عبارت است از: اختلاط قضيه دائمه مطلقه (صغرا) با با وقتيه (کبرا) .
بعضي از منطق‌دانان، شيوه‌هاي استخراج نتايج
قضایای موجهه شکل دوم را در چهار قاعده منضبط کرده‌اند:
اگر يکي از دو مقدمه
قیاس، ضروريه يا دائمه باشد نتيجه، دائمه مطلقه خواهد بود.
هر گاه هيچ‌يک از دو مقدمه دائمه يا ضروريه نباشد اگر صغرا به
قید «لاضرورت» و «لادوام» مقيّد نباشد عين جهتي که در صغرا موجود است به نتيجه نقل مي‌شود.
اگر هيچ‌يک از دو مقدمه دائمه يا ضروريه نباشد و صغرا مرکّب، يعني مقيّد به «لادوام» يا «لاضرورت» باشد، قيد، اسقاط و بقيه جهت از صغرا به نتيجه منتقل مي‌شود.
اگر هيچ‌يک از دو
مقدمه دائمه يا
ضروریه نباشد و صغرا داراي هر گونه ضرورت غير دائمه، يعني
ضرورت وصفیه يا
وقتیه باشد، ضرورت، اسقاط و نتيجه به بقيه آن جهت موجَّه مي‌شود.
بنابراين، نتيجه حاصل از اختلاط قضيه دائمه مطلقه با وقتيه طبق قاعده اول، دائمه مطلقه خواهد بود؛
دائماً هيچ سنگي متنفس نيست و هر انساني بالضروره حين تنفس متنفس است؛ پس دائماً هيچ سنگي انسان نيست.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه مطلقه با وقتیه در شکل دوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۵.
