• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذرو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ذَرْو (به فتح ذال و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای پراکندن و پاشیدن است.



ذَرْو: به معنای پراکندن و پاشيدن‌ است.


(فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ‌ الرِّياحُ) يعنى «خشک و شكسته شد بادها آن‌ را پراكنده مى‌كند.»
ذرو و ذرى هر دو به يک معنى است، فعل اولى از نَصَرَ يَنْصُرُ و دومى از ضَرَبَ يَضْرِبُ آمده است.
(وَ الذَّارِياتِ‌ ذَرْواً • فَالْحامِلاتِ وِقْراً • فَالْجارِياتِ يُسْراً • فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً • إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ • وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ) (سوگند به بادهايى كه ابرها را به حركت در مى‌آورند، و به آن ابرها كه بار سنگينى از باران را با خود حمل مى‌كنند، و به كشتيهايى كه به آسانى به حركت در مى‌آيند، و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند، آرى سوگند به همه‌اينها كه آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است). ذاريات با واو قسم و جمع‌هاى ديگر با فاء آمده و نشان می‌دهد كه سه امر بعدى نتيجه اولى و يكى پس از ديگرى است. راجع به اين آيات به جرى رجوع شود كه به طور مشروح درباره آنها سخن رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص.۳۲۷.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۱، ص۱۵۷.    
۴. کهف/سوره۱۸، آیه۴۵.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۱۸.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۴۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۲.    
۹. ذاریات/سوره۵۱، آیات۱-۶.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۰.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۶۴.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۴۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۹۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذرو»، ج۳، ص۱۳.    






جعبه ابزار