رأی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَأَیَ (به فتح راء و سکون همزه) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ديدن، دانستن و نگاه كردن است. این ماده در موارد زیادی در
نهج البلاغه آمده است.
رَأَىَ و
رؤيت به معنای ديدن، دانستن و نگاه كردن است. ارباب ادب گفته‌اند چون «رأى» به دو مفعول متعدى شود به معنى علم آيد و چون با «الى» متعدى شود معنى نگاه كردن مى‌دهد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در تشييع جنازه‌اى شركت كرد و شنيد كه كسى مى‌خندد، فرمود:
««وَكَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيل إِلَيْنَا رَاجِعُونَ»» «گويا
مرگ بر غير ما نوشته شده... و گويا مردگانى كه مى‌بينيم مسافرانى هستند كه بعد از كمى پيش ما رجوع خواهند كرد.»
(شرح‌های حکمت:
)
«
ارتئاء» به معنای
تدبّر و نظر كردن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
««وَطَفِقْتُ أَرْتَئِي بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَد جَذَّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْيَاءَ»» يعنى: «فكر مى‌كردم كه آيا با دست خالى حمله كنم و يا به ظلمت عميق صبر نمايم.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رأی»، ص۴۲۴.
