راسو

راسو از پستانداران کوچک و وحشی با موهایى قهوه‏اى مایل به قرمز، بدنى بلند و باریک، پوزه‌ اى دراز و دستها و پاهایى کوتاه و پوستى گران قیمت است.

از احکام آن در بابهاى طهارت، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن گفته‏اند.

به قول برخى، هرگاه راسو در چاه آب بیفتد و بمیرد، چهل دلو از آب چاه کشیده مى‏شود. البته در وجوب یا استحباب آن اختلاف است .

در اینکه راسو تذکیه پذیر است یا نه، اختلاف مى‏باشد. مشهور قول دوم است. گروهى قول نخست را برگزیده‏ اند.
بنابر قول نخست، با تذکیه، پوست آن پاک مى‏شود .

راسو از حرام گوشتان، و خوردن گوشت آن حرام است.

۱.	↑ کتاب السرائرج۱، ص۷۶
۲.	↑ جواهر الکلام ج۳۶، ص۱۹۹.
۳.	↑ منهاج الصالحین (سید محسن حکیم)ج۲، ص۳۶۴.
۴.	↑ منهاج الصالحین(خویى)ج۲، ص۳۴۱.
۵.	↑ کلمة التقوى‏ ج۶، ص۳۲۶.
۶.	↑ قواعد الأحکام ج۳، ص۳۲۶.

جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودی،فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۳۲-۳۳