ربط (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَبْط (به فتح راء و سکون باء) از
واژگان نهج البلاغه به
معنای بستن است. اين كلمه پنج بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.
رَبْط به
معنای بستن است. «رَبَطَ الشيءَ رَبْطاً: اوثقَهُ و شدَّهُ.»
امام (صلواتاللهعلیه) درباره خودش به عثمان بن حنيف نوشته:
«فَمَا خُلِقْتُ لِيَشْغَلَني أَكْلُ الطَّيِّباتِ كالْبَهيمَةِ الْمَرْبوطَةِ هَمُّها عَلَفُها أَوِ الْمُرْسَلَةِ شُغُلُها تَقَمُّمُها» یعنی «من مانند چهارپاى در آخور بسته شده كه همّ آن علفش است آفريده نشدهام و نه مانند چهارپاى رها شده كه مشغوليّتش كاويدن آشغالهاست.»
(شرحهای خطبه:
)
آن حضرت در جای دیگر می فرماید:
«أَرْبَطُ لَلْجَأْشِ» يعنى «محكم كنندهتر است قلب را.»
(شرحهای خطبه:
)
از این ماده چهار مورد در «نهج البلاغه» دیده میشود.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ربط»، ج۱، ص۴۲۸.