رحم - به کسر حاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَحِم (به فتح راء و کسر حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رحم مادر است كه جنين در آن رشد مى‌كند.
جمع آن
اَرْحام است، اقوامى را كه بالاخره به يک پدر و مادر مى‌رسد، به علت رحم مادر، ارحام می‌گويند.
رَحِم به معنای رحم مادر است كه جنين در آن رشد مى‌كند.
جمع آن
اَرْحام است، اقوامى را كه بالاخره به يک پدر و مادر مى‌رسد، به علت رحم مادر، ارحام می‌گويند.
به برخی از مواردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«فَرَضَ اللهُ... وَ صِلَةَ الاَْرْحامِ مَنْماةً لِلْعَدَدِ» «خداوند صله رحم را براى زيارت اهل و اقوام قرار داده است.»
(شرح‌های حکمت:
)
حضرت به آن شخص كه گفت: يا امير المؤمنين اى كاش برادرم در بصره حاضر بود و پيروزى تو را با چشم مى‌ديد، فرمود: آيا ميل برادرت با ماست گفت: آرى: فرمود: پس در قشون من حاضر است،بعد فرمود:
«... وَ لَقَدْ شَهِدَنا فی عَسْكَرِنا هذا أَقْوامٌ فی أَصْلابِ الرِّجالِ وَ أَرْحامِ النِّساءِ سَيَرْعُفُ بِهِمُ الزَّمانُ و يَقْوَى بِهِمُ الاْيمانُ» «در اين قشون من حاضر است اقوامى كه اكنون در اصلاب پدران و ارحام مادران هستند، كه زمان در آينده آن‌ها را مى‌آورد و ايمان با آن‌ها تقويت مى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَحْل»، ج۱، ص۴۴۰.
