رداء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِداء (به کسر راء و دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عبا است.
از این لفظ فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
رِداء به معنای عبا است.
الرِدَاء: ما يُلبس فوق الثياب كالجبَّة و العباءَة.»
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) درباره بيعت خويش فرموده:
«وَ بَسَطْتُمْ يَدی فَكَفَفْتُها... ثُمَّ تَداكَكْتُمْ عَلَیَّ... حَتَّى انْقَطَعَتِ النَّعْلُ وَ سَقَطَ الرِّداءُ وَ وُطىءَ الضَّعيفُ» «دستم را براى بيعت باز كرديد و من نگاه داشتم، سپس هجوم آورديد تا جایی كه نعل پاره شد، عبا از دوش افتاد و ناتوان‌ها زير پا ماندند».
(شرح‌های خطبه:
)
آن حضرت درباره شيطان فرموده:
«وَ نازَعَ اللهَ رِداءَ الْجَبْريَّةِ وَ ادَّرَعَ لِباسَ التَّعَزُّزِ وَ خَلَعَ قِناعَ التَّذَلُّلِ» خ ۱۹۲، ۲۸۶، «منازعه كرد با خدا در رداء جبروتى و پوشيد لباس ادعاى عزّت را و انداخت لباس تذلّل در پيشگاه حق را».
(شرح‌های خطبه:
)
از این لفظ فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رِداء»، ج۱، ص۴۴۵.
