ردّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَدّ (به فتح راء و دال مشدد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای برگرداندن است؛ خواه برگرداندن خود شى‌ء باشد يا حالت آن.
تَرَدُّد (به فتح تاء و راء و دال مشدد و مضموم) به معنی رفت و آمد و پى در پى است.
اِرْتِداد (به کسر راء و تاء و سکون راء) نیز به معنای برگشتن می‌باشد.
رَدّ به معنای برگرداندن است؛ خواه برگرداندن خود شى‌ء باشد يا حالت آن.
تَرَدُّد به معنی رفت و آمد و پى در پى است.
اِرْتِداد نیز به معنای برگشتن می‌باشد.
به مواردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«اللَّهُمَّ فَإِنْ رَدّوا الْحَقَّ فَافْضُضْ جَماعَتَهُمْ وَ شَتِّتْ كَلِمَتَهُمْ وَ أَبْسِلْهُمْ بِخَطاياهُمْ» «خدايا اگر حق را ردّ كردند، جمعشان را بشكن، سخنشان را پراكنده كن و آن‌ها را با خطاهايشان از رحمت خويش مأيوس گردان.»
(شرح‌های خطبه:
)
آن حضرت بسيار وقت چنين دعا مى‌كرد:
«الْحَمْدُ لله الَّذی لَمْ يُصبِحْ بی مَيِّتاً وَ لا سَقيماً... وَ لا مَقْطوعاً دابِری وَ لاَ مُرْتَدّاً عَنْ دينی وَ لا مُنْكِراً لِرَبّی» (ستايش ويژه خداوندى است كه مرا بيمار نساخته و مرگم را فرا نرسانده است.)
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَدّ»، ج۱، ص۴۴۲.
