• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ردی (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَدَى (به فتح راء و دال) از واژگان نهج البلاغه به معنای هلاكت است.
تَرَدَّى (به فتح تاء و راء و دال) به معنی قرار گرفتن در معرض هلاكت است.
از اين لفظ يازده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.



رَدَى به معنای هلاكت است.
تَرَدَّى به معنی قرار گرفتن در معرض هلاكت است.

۱.۱ - نامه ۳۲

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) به معاويه مى‌نويسد: «وَ أَرْدَيْتَ جيلاً مِنَ النّاسِ كَثيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّکَ وَ أَلْقَيْتَهُمْ فی مَوْجِ بَحْرِکَ» «گروهى از مردمان را هلاک كردى، آن‌ها را با ضلالت خود فريفتى و در موج درياى گمراهيت انداختى.» (شرح‌های نامه: )

۱.۲ - خطبه۹۶

درباره اهل بيت (ع) فرموده: «انْظُروا أَهْلَ بَيْتِ نَبيِّكُمْ فَالْزَموا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعوا أَثَرَهُمْ فَلَنْ يُخْرِجوكُمْ مِنْ هُدىً وَ لَنْ يُعيدوكُمْ فی رَدىً» (به اهل بيت پيامبر بنگريد؛ از آن سمت كه آن‌ها گام برمى‌دارند منحرف نشويد و قدم به جاى قدمشان بگذاريد، آن‌ها هرگز شما را از جاده هدايت بيرون نمى‌برند و به پستى و هلاكت باز نمى‌گردانند.) (شرح‌های خطبه: )
«سمت» به معنای طريق و «الهوى المردى» به معنی هواى نفس هلاک كننده است.

۱.۳ - نامه ۲۷

آن حضرت فرموده: «فَإِنَّهُ لا سَواءَ إِمامُ الْهُدَى وَ إِمامُ الرَّدَى وَ وَلیُّ النَّبىِّ وَ عَدُوُّ النَّبيِّ» (امام هدايت و امام گمراهى و پستى، هيچيگاه مساوى نيستند؛ همچنين دوستدار پيامبر و دشمن او با هم برابر نخواهند بود.) (شرح‌های نامه: )


از این لفظ یازده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۴۴.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۱۸۱.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۵۶، نامه۳۲.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۶۴، نامه۳۲.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۶، نامه۳۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۳۳، نامه۳۲.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۰۶-۱۰۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۰۹.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۱۸.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۴۶.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۶، ص۱۳۲.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۱۹، خطبه۹۶.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۸۹-۱۹۰، خطبه۹۵.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۴۳، خطبه۹۷.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۰۷، خطبه۹۷.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸۴۷-۸۴۸.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸۵۶.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۴، ص۳۱۴-۳۱۵.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۳۰.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۷، ص۷۶.    
۲۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۱۷، نامه۲۷.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۳۳، نامه۲۷.    
۲۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۳۸۵، نامه۲۷.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۰۳، نامه۲۷.    
۲۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۴۱.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۴۳.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۳۷۲.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۹۰.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۵، ص۱۷۰.    
۳۰. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۵۶، نامه۳۲.    
۳۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۱۹، خطبه۹۶.    
۳۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۱۷، نامه۲۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَدَی»، ج۱، ص۴۴۴.    






جعبه ابزار