حضرت محمد بن عبد الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌وسلّم)

این پیغمبران را برخی بر بعضی‌ برتری و فضیلت دادیم.» در این آیه به نظر می‌رسد که مراد از کلمه «الرسل» همه پیامبران است، زیرا این کلمه به اصطلاح جمع محلی به لام است و دلالت بر عموم‌ دارد‌ و همه رسـولان خـدا را شامل می‌شود‌ و از‌ جمله «فضلنا بعضهم علی بعض» به روشنی فهمیده می‌شود که همه‌ پیامبران با اینکه از نظر نبوت و رسالت همانند بودند ولی از نظر‌ مقام‌ یکسان‌ نمی‌باشند؛ زیرا ماموریت آنها متفاوت بوده و با اینکه همه‌ فـداکار‌ بـودند باز هم درجه فداکاری آنها نیز با هم تفاوت دارد.لذا فرموده بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری‌ دادیم.
• «لقد فضّلنا بعض النّبیّین علی بعض؛ و همانا ما بعضی از‌ انبیاء‌ را بر بعضی دیگر برتری دادیم.»
در روایات هم به این موضوع تاکید شده است. امام صـادق (ع) می‌فرمایند: «سادة النّبیّین و المرسلین خمسة... و هم اولوالعزم من الرّسل و علیهم دارت الرّحی‌ ـ نوح‌ و ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد (ص) و علی جمیع الانبیاء؛ سیّد و سرور پیامبران و مرسلان... که پیامبران اولوالعزم هستند و آسیاب خـلقت بـه برکت وجودشان می‌چرخد، پنج تن‌اند: نوح، ابراهیم، موسی‌، عیسی‌ و محمّد که درود و سلام خدا بر او و آلش و تمامی پیامبران باد.»
پیامبر (ص) در روایتی می‌فرمایند: «انّ اللّه تعالی فضّل انبیائه المرسلین علی الملائکة المقرّبین و فضّلنی علی جـمیع الانـبیاء و المرسلین...؛ خدای‌ متعال‌، پیامبران مرسل خویش را بر فرشتگان مقرّبش برتری داد و مرا بر تمامی پیامبران و مرسلان...» شاید بتوان از این دو حدیث برداشت کرد که در مجموع، فرستادگان الهی برای انسان‌، به‌ ترتیب‌ رتبه و مقام، عـبارتند از: نـبیّ‌، مرسل‌ و اولوالعزم‌ که در راس آنان، پیغمبر گرامی اسلام (ص) قرار دارد.
آیت‌اللّه مصباح یزدی در این‌باره می‌گوید: «نبیّ از نظر مصداق، نه‌ از‌ نظر‌ مفهوم اعم از رسول است؛ یعنی همه پیامبران‌، دارای‌ مقام نبوّت بوده‌اند ولی مقام رسالت، اخـتصاص بـه گـروهی از ایشان داشته است.و به حـسب روایتـی...تـعداد رسولان، سیصد‌ و سیزده‌ نفر‌ می‌باشد، و طبعاً مقام ایشان بالاتر از مقام سایر انبیا خواهد‌ بود، چنان‌که خود رسولان هم از نظر مقام و فـضیلت، یکسـان نـبوده‌اند و بعضی از ایشان به مقام امامت نیز‌ مفتخر‌ گـردیده‌اند‌.»
از نـظر عقلی، می‌توان گفت: گستردگیِ حوزه عملیاتی پیامبران، ارتباط مستقیم‌ و تنگاتنگی‌ با سعه وجودی آنان دارد؛ یعنی پیشرفت و تکامل هر پیغـمبر در مـیدان عـلم و عمل و بهره‌برداری او‌ از‌ دانش‌های‌ لدنّی و الهی در قالب وحی و الهام باواسـطه ‌یا بی‌واسطه با دایره و حوزه‌ شریعت‌ و محدوده‌ تبلیغاتی وی تناسب و سنخیت دارد؛ تا جایی که برخی از آن وجودهای مقدّس فقط‌ در‌ حدّ‌ «نبیّ» باقی مـاندند و بـرخی مـامور ارسال پیام‌های الهی به مردم شده، تحت عنوان «مُرْسَل‌» مطرح‌ گـشتند؛ و بـرخی صاحب و آورنده شریعت به شمار آمده، حقیقت «اولوالعزم» را تشکیل دادند‌ و برخی‌ به‌ علّت آن که گستره زمان و مـکان را درنـوردیده و فـائق بر تمام کمالات و ویژگی‌های معنوی‌ در‌ عالم امکان گشتند، شریعتشان شامل جنّ و انـس شـد و جـاودانه باقی ماندند.
" name="
خداوند سبحان در آیاتی از قرآن به صراحت از فضیلت بعضی‌ از‌ انبیاء بر بعضی دیگر خبر داده و‌ ایـن موضوع که بین انبیاء نحوه‌ای از تفاضل و برتری وجود دارد را امری ثابت‌ و به تشریح آن می‌پردازد؛
• «تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض؛ این پیغمبران را برخی بر بعضی‌ برتری و فضیلت دادیم.» در این آیه به نظر می‌رسد که مراد از کلمه «الرسل» همه پیامبران است، زیرا این کلمه به اصطلاح جمع محلی به لام است و دلالت بر عموم‌ دارد‌ و همه رسـولان خـدا را شامل می‌شود‌ و از‌ جمله «فضلنا بعضهم علی بعض» به روشنی فهمیده می‌شود که همه‌ پیامبران با اینکه از نظر نبوت و رسالت همانند بودند ولی از نظر‌ مقام‌ یکسان‌ نمی‌باشند؛ زیرا ماموریت آنها متفاوت بوده و با اینکه همه‌ فـداکار‌ بـودند باز هم درجه فداکاری آنها نیز با هم تفاوت دارد.لذا فرموده بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری‌ دادیم.
• «لقد فضّلنا بعض النّبیّین علی بعض؛ و همانا ما بعضی از‌ انبیاء‌ را بر بعضی دیگر برتری دادیم.»
در روایات هم به این موضوع تاکید شده است. امام صـادق (ع) می‌فرمایند: «سادة النّبیّین و المرسلین خمسة... و هم اولوالعزم من الرّسل و علیهم دارت الرّحی‌ ـ نوح‌ و ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد (ص) و علی جمیع الانبیاء؛ سیّد و سرور پیامبران و مرسلان... که پیامبران اولوالعزم هستند و آسیاب خـلقت بـه برکت وجودشان می‌چرخد، پنج تن‌اند: نوح، ابراهیم، موسی‌، عیسی‌ و محمّد که درود و سلام خدا بر او و آلش و تمامی پیامبران باد.»
پیامبر (ص) در روایتی می‌فرمایند: «انّ اللّه تعالی فضّل انبیائه المرسلین علی الملائکة المقرّبین و فضّلنی علی جـمیع الانـبیاء و المرسلین...؛ خدای‌ متعال‌، پیامبران مرسل خویش را بر فرشتگان مقرّبش برتری داد و مرا بر تمامی پیامبران و مرسلان...» شاید بتوان از این دو حدیث برداشت کرد که در مجموع، فرستادگان الهی برای انسان‌، به‌ ترتیب‌ رتبه و مقام، عـبارتند از: نـبیّ‌، مرسل‌ و اولوالعزم‌ که در راس آنان، پیغمبر گرامی اسلام (ص) قرار دارد.
آیت‌اللّه مصباح یزدی در این‌باره می‌گوید: «نبیّ از نظر مصداق، نه‌ از‌ نظر‌ مفهوم اعم از رسول است؛ یعنی همه پیامبران‌، دارای‌ مقام نبوّت بوده‌اند ولی مقام رسالت، اخـتصاص بـه گـروهی از ایشان داشته است.و به حـسب روایتـی...تـعداد رسولان، سیصد‌ و سیزده‌ نفر‌ می‌باشد، و طبعاً مقام ایشان بالاتر از مقام سایر انبیا خواهد‌ بود، چنان‌که خود رسولان هم از نظر مقام و فـضیلت، یکسـان نـبوده‌اند و بعضی از ایشان به مقام امامت نیز‌ مفتخر‌ گـردیده‌اند‌.»
از نـظر عقلی، می‌توان گفت: گستردگیِ حوزه عملیاتی پیامبران، ارتباط مستقیم‌ و تنگاتنگی‌ با سعه وجودی آنان دارد؛ یعنی پیشرفت و تکامل هر پیغـمبر در مـیدان عـلم و عمل و بهره‌برداری او‌ از‌ دانش‌های‌ لدنّی و الهی در قالب وحی و الهام باواسـطه ‌یا بی‌واسطه با دایره و حوزه‌ شریعت‌ و محدوده‌ تبلیغاتی وی تناسب و سنخیت دارد؛ تا جایی که برخی از آن وجودهای مقدّس فقط‌ در‌ حدّ‌ «نبیّ» باقی مـاندند و بـرخی مـامور ارسال پیام‌های الهی به مردم شده، تحت عنوان «مُرْسَل‌» مطرح‌ گـشتند؛ و بـرخی صاحب و آورنده شریعت به شمار آمده، حقیقت «اولوالعزم» را تشکیل دادند‌ و برخی‌ به‌ علّت آن که گستره زمان و مـکان را درنـوردیده و فـائق بر تمام کمالات و ویژگی‌های معنوی‌ در‌ عالم امکان گشتند، شریعتشان شامل جنّ و انـس شـد و جـاودانه باقی ماندند.
" title="
خداوند سبحان در آیاتی از قرآن به صراحت از فضیلت بعضی‌ از‌ انبیاء بر بعضی دیگر خبر داده و‌ ایـن موضوع که بین انبیاء نحوه‌ای از تفاضل و برتری وجود دارد را امری ثابت‌ و به تشریح آن می‌پردازد؛
• «تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض؛ این پیغمبران را برخی بر بعضی‌ برتری و فضیلت دادیم.» در این آیه به نظر می‌رسد که مراد از کلمه «الرسل» همه پیامبران است، زیرا این کلمه به اصطلاح جمع محلی به لام است و دلالت بر عموم‌ دارد‌ و همه رسـولان خـدا را شامل می‌شود‌ و از‌ جمله «فضلنا بعضهم علی بعض» به روشنی فهمیده می‌شود که همه‌ پیامبران با اینکه از نظر نبوت و رسالت همانند بودند ولی از نظر‌ مقام‌ یکسان‌ نمی‌باشند؛ زیرا ماموریت آنها متفاوت بوده و با اینکه همه‌ فـداکار‌ بـودند باز هم درجه فداکاری آنها نیز با هم تفاوت دارد.لذا فرموده بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری‌ دادیم.
• «لقد فضّلنا بعض النّبیّین علی بعض؛ و همانا ما بعضی از‌ انبیاء‌ را بر بعضی دیگر برتری دادیم.»
در روایات هم به این موضوع تاکید شده است. امام صـادق (ع) می‌فرمایند: «سادة النّبیّین و المرسلین خمسة... و هم اولوالعزم من الرّسل و علیهم دارت الرّحی‌ ـ نوح‌ و ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد (ص) و علی جمیع الانبیاء؛ سیّد و سرور پیامبران و مرسلان... که پیامبران اولوالعزم هستند و آسیاب خـلقت بـه برکت وجودشان می‌چرخد، پنج تن‌اند: نوح، ابراهیم، موسی‌، عیسی‌ و محمّد که درود و سلام خدا بر او و آلش و تمامی پیامبران باد.»
پیامبر (ص) در روایتی می‌فرمایند: «انّ اللّه تعالی فضّل انبیائه المرسلین علی الملائکة المقرّبین و فضّلنی علی جـمیع الانـبیاء و المرسلین...؛ خدای‌ متعال‌، پیامبران مرسل خویش را بر فرشتگان مقرّبش برتری داد و مرا بر تمامی پیامبران و مرسلان...» شاید بتوان از این دو حدیث برداشت کرد که در مجموع، فرستادگان الهی برای انسان‌، به‌ ترتیب‌ رتبه و مقام، عـبارتند از: نـبیّ‌، مرسل‌ و اولوالعزم‌ که در راس آنان، پیغمبر گرامی اسلام (ص) قرار دارد.
آیت‌اللّه مصباح یزدی در این‌باره می‌گوید: «نبیّ از نظر مصداق، نه‌ از‌ نظر‌ مفهوم اعم از رسول است؛ یعنی همه پیامبران‌، دارای‌ مقام نبوّت بوده‌اند ولی مقام رسالت، اخـتصاص بـه گـروهی از ایشان داشته است.و به حـسب روایتـی...تـعداد رسولان، سیصد‌ و سیزده‌ نفر‌ می‌باشد، و طبعاً مقام ایشان بالاتر از مقام سایر انبیا خواهد‌ بود، چنان‌که خود رسولان هم از نظر مقام و فـضیلت، یکسـان نـبوده‌اند و بعضی از ایشان به مقام امامت نیز‌ مفتخر‌ گـردیده‌اند‌.»
از نـظر عقلی، می‌توان گفت: گستردگیِ حوزه عملیاتی پیامبران، ارتباط مستقیم‌ و تنگاتنگی‌ با سعه وجودی آنان دارد؛ یعنی پیشرفت و تکامل هر پیغـمبر در مـیدان عـلم و عمل و بهره‌برداری او‌ از‌ دانش‌های‌ لدنّی و الهی در قالب وحی و الهام باواسـطه ‌یا بی‌واسطه با دایره و حوزه‌ شریعت‌ و محدوده‌ تبلیغاتی وی تناسب و سنخیت دارد؛ تا جایی که برخی از آن وجودهای مقدّس فقط‌ در‌ حدّ‌ «نبیّ» باقی مـاندند و بـرخی مـامور ارسال پیام‌های الهی به مردم شده، تحت عنوان «مُرْسَل‌» مطرح‌ گـشتند؛ و بـرخی صاحب و آورنده شریعت به شمار آمده، حقیقت «اولوالعزم» را تشکیل دادند‌ و برخی‌ به‌ علّت آن که گستره زمان و مـکان را درنـوردیده و فـائق بر تمام کمالات و ویژگی‌های معنوی‌ در‌ عالم امکان گشتند، شریعتشان شامل جنّ و انـس شـد و جـاودانه باقی ماندند.
" >۵ -
خداوند سبحان در آیاتی از قرآن به صراحت از فضیلت بعضی‌ از‌ انبیاء بر بعضی دیگر خبر داده و‌ ایـن موضوع که بین انبیاء نحوه‌ای از تفاضل و برتری وجود دارد را امری ثابت‌ و به تشریح آن می‌پردازد؛
• «تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض؛ این پیغمبران را برخی بر بعضی‌ برتری و فضیلت دادیم.» در این آیه به نظر می‌رسد که مراد از کلمه «الرسل» همه پیامبران است، زیرا این کلمه به اصطلاح جمع محلی به لام است و دلالت بر عموم‌ دارد‌ و همه رسـولان خـدا را شامل می‌شود‌ و از‌ جمله «فضلنا بعضهم علی بعض» به روشنی فهمیده می‌شود که همه‌ پیامبران با اینکه از نظر نبوت و رسالت همانند بودند ولی از نظر‌ مقام‌ یکسان‌ نمی‌باشند؛ زیرا ماموریت آنها متفاوت بوده و با اینکه همه‌ فـداکار‌ بـودند باز هم درجه فداکاری آنها نیز با هم تفاوت دارد.لذا فرموده بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری‌ دادیم.
• «لقد فضّلنا بعض النّبیّین علی بعض؛ و همانا ما بعضی از‌ انبیاء‌ را بر بعضی دیگر برتری دادیم.»
در روایات هم به این موضوع تاکید شده است. امام صـادق (ع) می‌فرمایند: «سادة النّبیّین و المرسلین خمسة... و هم اولوالعزم من الرّسل و علیهم دارت الرّحی‌ ـ نوح‌ و ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد (ص) و علی جمیع الانبیاء؛ سیّد و سرور پیامبران و مرسلان... که پیامبران اولوالعزم هستند و آسیاب خـلقت بـه برکت وجودشان می‌چرخد، پنج تن‌اند: نوح، ابراهیم، موسی‌، عیسی‌ و محمّد که درود و سلام خدا بر او و آلش و تمامی پیامبران باد.»
پیامبر (ص) در روایتی می‌فرمایند: «انّ اللّه تعالی فضّل انبیائه المرسلین علی الملائکة المقرّبین و فضّلنی علی جـمیع الانـبیاء و المرسلین...؛ خدای‌ متعال‌، پیامبران مرسل خویش را بر فرشتگان مقرّبش برتری داد و مرا بر تمامی پیامبران و مرسلان...» شاید بتوان از این دو حدیث برداشت کرد که در مجموع، فرستادگان الهی برای انسان‌، به‌ ترتیب‌ رتبه و مقام، عـبارتند از: نـبیّ‌، مرسل‌ و اولوالعزم‌ که در راس آنان، پیغمبر گرامی اسلام (ص) قرار دارد.
آیت‌اللّه مصباح یزدی در این‌باره می‌گوید: «نبیّ از نظر مصداق، نه‌ از‌ نظر‌ مفهوم اعم از رسول است؛ یعنی همه پیامبران‌، دارای‌ مقام نبوّت بوده‌اند ولی مقام رسالت، اخـتصاص بـه گـروهی از ایشان داشته است.و به حـسب روایتـی...تـعداد رسولان، سیصد‌ و سیزده‌ نفر‌ می‌باشد، و طبعاً مقام ایشان بالاتر از مقام سایر انبیا خواهد‌ بود، چنان‌که خود رسولان هم از نظر مقام و فـضیلت، یکسـان نـبوده‌اند و بعضی از ایشان به مقام امامت نیز‌ مفتخر‌ گـردیده‌اند‌.»
از نـظر عقلی، می‌توان گفت: گستردگیِ حوزه عملیاتی پیامبران، ارتباط مستقیم‌ و تنگاتنگی‌ با سعه وجودی آنان دارد؛ یعنی پیشرفت و تکامل هر پیغـمبر در مـیدان عـلم و عمل و بهره‌برداری او‌ از‌ دانش‌های‌ لدنّی و الهی در قالب وحی و الهام باواسـطه ‌یا بی‌واسطه با دایره و حوزه‌ شریعت‌ و محدوده‌ تبلیغاتی وی تناسب و سنخیت دارد؛ تا جایی که برخی از آن وجودهای مقدّس فقط‌ در‌ حدّ‌ «نبیّ» باقی مـاندند و بـرخی مـامور ارسال پیام‌های الهی به مردم شده، تحت عنوان «مُرْسَل‌» مطرح‌ گـشتند؛ و بـرخی صاحب و آورنده شریعت به شمار آمده، حقیقت «اولوالعزم» را تشکیل دادند‌ و برخی‌ به‌ علّت آن که گستره زمان و مـکان را درنـوردیده و فـائق بر تمام کمالات و ویژگی‌های معنوی‌ در‌ عالم امکان گشتند، شریعتشان شامل جنّ و انـس شـد و جـاودانه باقی ماندند.

       ۵.۱ - بشارت‌هاى انبياى گذشته
       ۵.۲ - برتری قرآن بر دیگر کتب الهی
       ۵.۳ - مقام عبودیت پیامبر اسلام
       ۵.۴ - پیمان از انـبیای الهی
       ۵.۵ - خاتميّت پیامبر اسلام
       ۵.۶ - ولایت پیامبر اعظم
       ۵.۷ - الگو و اسوه حسنه
       ۵.۸ - جهانشمولی و جاودانگی اسلام
       ۵.۹ - رهبری سـیاسی پیـامبر اعظم
       ۵.۱۰ - شاهد امّت‌ها و انبيا
       ۵.۱۱ - برتری ثمرات رسـالت پیـامبر‌
              ۵.۱۱.۱ - اقامه قسط‌ و عدل
              ۵.۱۱.۲ - اتحاد و نفی اختلاف
۶ - فضائل پیامبر در قرآن
۷ - پانویس
۸ - منبع