رمس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَمْس (به فتح راء و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دفن كردن و پوشانيدن است، همچنین به معنای قبرى است كه با زمين برابر باشد.
أَرْماس (به فتح همزه مفتوح و سکون راء) جمع آن است.
یک مورد از اين ماده در
نهج البلاغه آمده است.
رَمْس به معنای دفن كردن و پوشانيدن است، همچنین به معنای قبرى است كه با زمين برابر باشد.
«رَمَسَه رَمْساً: دفنهُ و غطَّاهُ»
به تنها موردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
قیامت فرموده:
«وَ كَفى بِذلِكَ واعِظاً لِمَنْ عَقَلَ، وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ! وَ قَبْلَ بُلوغِ الْغايَةَ ما تَعْلَمونَ مِنْ ضيقِ الاَْرْماسِ، وَ شِدَّةِ الاِْبْلاسِ» یعنی: «قيامت بس است در موعظه به كسی كه تعقل كند و از لحاظ
عبرت به آن‌كه جاهل است و قبل از قيامت مى‌دانيد تنگى قبرها و شدت اندوه و ياس را.»
(شرح‌های خطبه:
) (يعنى در
برزخ)
یک مورد از اين ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رمس»، ج۱، ص۴۶۹.
