سبغ (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَبَغ (به فتح سین و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای وسعت و تمام است.
إِسْبَاغ (به کسر همزه و سکون سین) به معنای وسعت دادن است. این کلمه شش بار در
نهج البلاغه آمده است.
سَبَغ به معنای وسعت و تمام است. «سَبَغَ النعمةُ و المعاشُ سُبُوغاً: اتَّسعا الشيءُ سَابِغ».
إِسْبَاغ به معنای وسعت دادن است.
چنان كه
حضرت علی (علیهالسلام) فرموده:
«أُوصِيكُمْ... بِتَقْوَى اللهِ الَّذِي أَلْبَسَكُمُ الرِّيَاشَ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمُ الْمَعَاشَ» «شما را وصيت مىكنم به تقواى
خدایی كه بر شما لباس مزّين پوشانيده و وسایل زندگى را بر شما فراوان كرده است.»
(شرحهای خطبه:
)
در رابطه با دنيا فرموده:
«فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِي الْعُقُولِ كَفَيْءِ الظِّلِّ بِيْنَا تَرَاهُ سَابِغاً حَتَّى قَلَصَ وَزَائِداً حَتَّى نَقَصَ» «دنيا در نزد عاقلان مانند برگشتن سايه است مىبينى كه ممتدّ و وسيع است تا منقبض شد و زياد بود ناقص گرديد.»
(شرحهای خطبه:
)
«بِالنِّعَمِ السَّوَابغِ» «نعمتهاى پر وسعت و گسترده.»
(شرحهای خطبه:
)
این کلمه شش بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سبغ»، ص۵۱۴.