سلطان

سلطان‏ به معنای تسلط‌دارنده و در اصطلاح به حاکم و سرپرست یک جامعه گفته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - معنای لغوی
۲ - مالک حقیقی سلطنت
۳ - پانویس
۴ - منبع

۱ - معنای لغوی

سلطان دارنده به معنای ولایت و سلطنت بر مردم می‌باشد.

ولایت و سلطنت حقیقى بر خلق از آنِ خداوند است و همه موجودات مقهور قدرت اویند. به جهت بروز و ظهور این صفت الهى در پیامبران و جانشینان آنان، عناوین سلطان، سلطان عادل و سلطان حق در کلمات فقها بر رسول خدا صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله ‌و امامان معصوم علیهم‌السّلام و نیز نایبان عام ایشان (فقهاى واجد شرایط)اطلاق شده است.

۳ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۲۰-۲۱.
۲.	↑ منتهى المطلب (ق)، س۱۰۲۴، ص۳۷۱.
۳.	↑ جامع المقاصد، ج۲، ص۳۷۱.
۴.	↑ الأنوار اللوامع، ج۱۰، قسم۲، ص۸۹.
۵.	↑ کتاب البیع (امام خمینى)، ج۲، ص۶۵۳.
۶.	↑ النور الساطع، ج۱، ص۳۵۹.

۴ - منبع