سیدحسین بن قاسم رسی طباطبایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله حسین بن قاسم رسی طباطبایی (م ۲۹۸ هـ)، فرزند
قاسم بن ابراهیم رسی، از فقیهان و محققان و مبارزان
خاندان طباطبایی است که در حیات پدرش به تبلیغ
مذهب زیدی و آرای فقهی این فرقه در
یمن پرداخته و مذهب زیدی را رواج داد.
ابوعبدالله حسین بن قاسم رسی بن ابراهیم طباطبا مهدی بالله رسی حسنی طباطبا، از نوادگان
امام حسن مجتبی (علیهالسّلام) بود و در
قرن سوم میزیست و پس از مرگ پدرش در سال ۲۴۶ هـ، به امامت زیدیه در صعده و صنعا (یمن) رسید.
بر اثر تبلیغات وی در یمن، مذهب شیعی زیدی در کنار مذاهب دیگر اسلامی رشد و گسترش یافت و اندکی پس از آن بانفوذترین مذهب اسلامی در آن منطقه گردید. رواج مذهب زیدی زمینه پیدایش دولت بنیطباطبا را پدید آورد و فرزندش
یحیی، اولین امام زیدی از سلسله بنیطباطبا گردید.
فخر رازی وی را از فقهای
طبرستان و فردی عابد و عالم خوانده است.
وی فردی کریم و بزرگوار بود و در سال ۲۹۸ هـ در صعده وفات یافت.
آثار او عبارتاند از: الامامة فی اثبات النبوة و الوصیه (جوابات المسائل الواردة من البلاد) و التوحید و العدل.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۷۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله حسین بن قاسم رسی».
•
تبلیغات مرکز دائرة المعارف اسلامی، دانشنامه بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل طباطبا»، شماره۴۳۲.