• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شانئ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


شانئ از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای کینه‌ورز و دشمن است.


«اِنَ‌ شانِئَکَ‌ هُوَ الْاَبْتَرُ».
[۱] کوثر/سوره۱۰۸، آیه۳.    
در نهج البلاغه خطبه ۲۲۴ آمده‌ «وَ مَعْجُونَةٍ شَنِئْتُهَا کَاَنَّمَا عُجِنَتْ بِرِیقِ حَیَّةٍ اَوْ قَیْئِهَا؛
[۲] امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ص۲۳۴، خطبه۲۲۴.    
معجونی که آن را مبغوض داشتم گوئی با آب دهان یا استفراغ ماری‌ خمیر شده است».

۱. ↑ کوثر/سوره۱۰۸، آیه۳.    
۲. ↑ امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ص۲۳۴، خطبه۲۲۴.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شانئ»، ج۴، ص۷۲.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | قاموس قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار