صفوة التفاسیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مؤلف:
علامه سید عبدالله بن محمدرضا علوی حسینی، مشهور به «
شبّر» (م ۱۲۴۲ ق).
این
تفسیر یکی از بهترین
تفاسیر در نزد
شیعیان است که تا به حال نوشته شده است. مؤلف مقدمه ای نسبتاً طولانی نگاشته و آن را در شانزده بخش تنظیم کرده و در آن به طور گسترده از مسائل مختلف سخن گفته است که این مقدمه خود رساله ای مستقل در
علوم قرآنی شمرده می شود. وی سپس به
تفسیر آیات به روشی مزجی و ترکیبی پرداخته و گاه از
قرائت، شرح واژه ها، اعراب از حیث لغت و نحو و گاه
بلاغت سخن گفته است.
علامه شبر در این
تفسیر، به
تفسیر آیات بر اساس
روایات وارد شده از
ائمه معصوم - علیهم السلام - پرداخته و کمتر آرای دیگران را آورده و به مباحث فقهی و کلامی نیز، به مناسبت، با دقت و ظرافت کامل وارد شده است. این
تفسیر، همان گونه که از نامش پیدا است، گزیده ای از
تفاسیر پیش از وی است. مؤلف دو
تفسیر دیگر به نامهای الجوهر الثمین و
تفسیر وجیز هم دارد.
این
تفسیر به زبان عربی توسط موسسه دارالهجره
قم در سال ۱۴۱۲ ه.ق به چاپ رسیده است.
سایت اندیشه قم
