عبادت غیر ذاتی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فعل نیازمند امر
شارع و
قصد قربت، در صدق
عبادت بر آن را عبادت غیر ذاتی می‌گویند.
عبادت غیر ذاتى، مقابل
عبادت ذاتی بوده و به عملى گفته می‌شود که برای نزدیک کردن و
تقرب عبد به مولا صلاحیت دارد و بالفعل نیز به آن امر تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر،
عبادت بودن آن بر
قصد قربت توقف دارد و قصد قربت در آن نیز منوط به تعلق امر به آن است، مانند:
وقوف در عرفات و
سعی بین
صفا و
مروه.
جزایری، محمد جعفر، منتهى الدرایة فى توضیح الکفایة، ج۳، ص۲۹۶-۲۹۷.
عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱،۲، ص۴۶۳-۴۶۴.
آخوند خراسانى، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۱۸.
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۶۰۷.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
