عبدالرحمان بن عروه غفاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالرحمان بن عروه غفاری یکی از
شهدای کربلا است.
او را عبدالرحمان بن عروه غفاری
و عزرة
و عَزْوَده نیز گفته اند.
عبدالرحمان، از بزرگان و شجاعان بانفوذ
کوفه بود. جدّش، حرّاق به حمایت از
امام علی علیه السلام در جنگهای آن حضرت شرکت کرد. .
آنگاه که در روز
عاشورا بیشتر
یاران سیّدالشهدا علیه السلام به
شهادت رسیدند، او و برادرش،
عبدالله به محضر
امام حسین علیه السلام آمده و گفتند: ای ابوعبدالله! دشمن ما را محاصره کرده، دوست داریم مقابل تو بجنگیم و جان خویش را فدا سازیم.
امام حسین علیه السلام به آنها خوش آمد گفت و اجازه میدان داد. عبدالرحمن، پس از
عمرو بن قرظه انصاری .
یا
عمرو بن جناده و به قولی
یحیی بن سلیم مازنی وارد میدان شد. او بیست
و به قولی ۴۲ تن از دشمن را در دو نوبت به هلاکت رساند؛
و سرانجام در جنگ تن به تن
به فیض
شهادت نایل گشت.
وی در حال مبارزه چنین
رجز میخواند:
قَدْ عَلِمَتْ حَقّا بنو غِفارٍ • وخِنْدَفٌ بعد
بنی
نِزار
لَنَضْرِبَنَّ مَعْشَر الفُجّارِ • بِکُلِّ عَضْبٍ صارمٍ بَتّار
یا قوم ذو ذوا عن
بنی الاحرار • بالمَشْرَفی
والقَنا الخَطّارِ
بنو غفار و خِنْدَف و
بنی
نزار به حقّ میدانند که با هر شمشیر برّان گروه بدکاران را میزنیم. ای قوم! با -شمشیر- مشرفی و نیزه جنبنده از فرزندان آزادگان دفاع کنید.
در
زیارت ناحیه مقدسه امام علیه السلام از وی و برادرش این گونه یاد شده است: «السلام علی عبدالله وعبدالرحمن ابنی عروة بن حرّاق الغفاریین.»
ولی در
زیارت رجبیه آمده است:«السلام علی عبدالرحمن و عبدالله ابنی عروه»
جمعی از نویسندگان ، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۲۱۸-۲۱۹.
