• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله بن عروه غفاری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عبدالله بن عُروة غَفّاری یکی از شهدای کربلا است.




برخی نام پدر او را ابی‏‌عروه و عزوده
[۲] الکامل ج۴، ص۷۲.
و غزوه
[۳] آرامگاه‏‌ها، ص۲۳۶.
نیز گفته‏‌اند.
عبدالله و عبدالرحمان فرزندان عَزْرَه -عُرْوَه‏- از یاران امام حسین علیه السلام بودند.
[۴] رجال شیخ طوسی، ص۷۷.
[۵] تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۶.
در تنقیح المقال
[۶] تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۶.
آمده است: در نسخه معتمد و مصحح رجال ‌شیخ «عروه» آمده است؛ و این درست است، زیرا هیچ کس عبدالله و عبدالرحمن فرزندان «عزره» را از اصحاب امام حسین علیه السلام نشمرده است. همه کتاب‏‌های سیره و مقاتل، عبدالله و عبدالرحمان بن عروة بن عراق غفاری را از شهیدان کربلا دانسته‌‏اند، همان‏طور که در زیارت ناحیه نیز آمده است.
[۷] اعیان الشیعه ج۱، ص۶۱۱.
جدّ آنها، حرّاق، از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام بود؛ و در سه جنگ -جمل، صفین و نهروان‏- با آن حضرت شرکت داشت. عبدالله و عبدالرحمان از بزرگان، شجاعان و افراد بانفوذ کوفه بودند و در کربلا به کاروان امام حسین علیه السلام پیوستند.
[۸] تنقیح المقال ج۲، ص۱۹۸.
[۹] تنقیح المقال ج۲، ص ۱۴۶.




آن‏گاه که یاران امام حسین علیه السلام مشاهده کردند شمار دشمن زیاد گردیده و قدرت دفاع از خویش و امام علیه السلام را ندارند، برای کشته شدن در حضور آن حضرت پیشی می‏‌جستند.
عبدالله و عبدالرحمن نزد امام علیه السلام آمدند و عرض کردند: درود بر تو، دشمن ما و شما را در میان گرفته است و ما دوست داریم در پیش روی شما کشته شویم و دشمن را از شما باز داریم و از شما دفاع کنیم. حضرت علیه السلام فرمود: آفرین بر شما نزدیک شوید. آن دو به امام علیه السلام نزدیک شدند و در کنارش به جنگ پرداختند .



یکی از عبدالله و عبدالرحمان چنین رجز می‏خواند:
قَدْ عَلِمْتْ حَقّاً بَنُو غَفّارِ • وَخِنْدِفٌ بَعْدَ بَنی نَزارِ
لَنَصْرِ بَنَّ مَعْشَرَ الفُّجار • بِکلِّ غَضْبٍ صارمَ بِتَّار
یا قَوْمُ ذودوا عَنْ بنی الاحْرارِ • بالمَشْرَفِی والقَنَا الخَطّارِ
[۱۲] ابصارالعین، ص۱۷۵-۱۷۶.
[۱۳] وسیلة الدارین، ص۲۲۱.

-قبیله‏‌های‏- غفار و خندف و نیز بنی‌نزار به حق می‏‌دانند که ما با شمشیر برّان بر گروه بدکاران ضربه می‌‏زنیم. ای قوم! با شمشیر و نیزه از فرزندان آزادگان دفاع کنید.



نقل است که آن دو برادر هنگام آمدن نزد امام علیه السلام گریان بودند. حضرت پرسید:برادرزادگانم سبب گریه شما چیست؟ به خدا آرزو دارم که ساعتی دیگر دیده‏‌های شما -به نعمت‏‌های پروردگار- روشن گردد. آن دو عرض کردند: جانمان به فدایت، به حال خویش نمی‏‌گرییم، بلکه گریه ما برای شما است که می‏‌بینیم دشمن شما را احاطه نموده و ما نمی‌‏توانیم سودی به شما برسانیم. امام فرمود: برادرزادگانم خدا به شما پاداش پرهیزکاران عطا فرماید.
آن دو با امام علیه السلام وداع کرده به میدان رفتند و رجز خواندند و جنگیدند تا به شهادت رسیدند.
[۱۵] مقتل الحسین خوارزمی ج۲، ص۲۷.
[۱۶] تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۲.
[۱۷] فرسان الهیجاء ج۱، ص۲۳۳-۲۳۴.
در این کتاب آمده است: یکی از آنها یک بیت شعر را می‏خواند و دیگری آن را تکمیل می‏‌کرد. به روایتی شهادت عبدالله در حمله نخست روی داده است.



در زیارت ناحیه مقدسه بر آنان چنین درود فرستاده شده است: السّلامُ عَلی عبدالله و عبدالرحمن ابنی عروة بن حَرّاقٍ الغَّفاریین . .
[۱۹] اقبال الاعمال ج۳، ص۷۸.



 
۱. امالی صدوق، ص۲۲۴.    
۲. الکامل ج۴، ص۷۲.
۳. آرامگاه‏‌ها، ص۲۳۶.
۴. رجال شیخ طوسی، ص۷۷.
۵. تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۶.
۶. تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۶.
۷. اعیان الشیعه ج۱، ص۶۱۱.
۸. تنقیح المقال ج۲، ص۱۹۸.
۹. تنقیح المقال ج۲، ص ۱۴۶.
۱۰. تاریخ طبری ج۴، ص۳۳۷.    
۱۱. تاریخ طبری ج۴، ص۳۳۷.    
۱۲. ابصارالعین، ص۱۷۵-۱۷۶.
۱۳. وسیلة الدارین، ص۲۲۱.
۱۴. مثیرالاحزان، ص۴۳.    
۱۵. مقتل الحسین خوارزمی ج۲، ص۲۷.
۱۶. تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۲.
۱۷. فرسان الهیجاء ج۱، ص۲۳۳-۲۳۴.
۱۸. مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۰.    
۱۹. اقبال الاعمال ج۳، ص۷۸.
۲۰. بحارالانوار ج۴۵، ص۷۱.    




جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۲۳۶-۲۳۷.









جعبه ابزار