عبدالله معری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالله معرّی (
۴۴۸ ـ
۵۲۳ هـ.ق)، قاضی، خطیب، مفتی، شاعر و فقیه
شافعی مذهب بود.
او در خانواده‌ای اهل قضاوت و شعر زاده شد؛ پدر و اجدادش قاضی و شاعر بودند و برادرش ابومسلم وادع نیز در همین مسیر گام برداشت.
ایشان عموی پدرش، یعنی ابوالعلاء معرّی شاعر مشهور (م (
۴۴۹، را درک کرد و از او مصنفات و اشعاری روایت نمود.
همچنین اسامه بن منقذ از وی روایت کرده است.
او تا سال ۴۹۲ (
۴۹۲) منصب قضاوت در شهر معرّه (از نواحی حمص) را بر عهده داشت.
ایشان پس از اشغال شهر به دست فرنگیان به شیزر و سپس به حماه کوچید و تا پایان عمر در آنجا ماند.
از آثارش دیوان شعر و مجموعهٔ
الرسائل بر جای مانده است.
او در
محرم ۵۲۳ (هجری قمری) درگذشت.
ابومجد محمد بن عبداللّه بن محمد تنوخی مَعَرّی قاضی، مفتی، خطیب، شاعر و فقیه شافعی مذهب بود که در سال ۴۴۸ (هجری قمری) متولد شد.
پدرش، اجداد و بیشتر اقوامش شاعر و قاضی بودند.
برادرش ابومسلم وادع معری نیز قاضی و شاعر بود.
ایشان عموی پدرش، ابوالعلاء مَعَرّی احمد بن عبداللّه بن سلیمان، شاعر معروف (م ۴۴۹ هـ.ق) را درک کرده و از او اشعار و مصنفاتش را روایت نموده است.
اسامه منقذ مؤیدالدوله نیز از وی روایت کرده است.
ابومجدمتولی قضاوت در شهر مَعَرّه (شهر قدیمی از نواحی حمّص در سوریه) تا هنگام اشغال آن به دست فرنگی‌ها در سال ۴۹۲ (هجری قمری) بود.
محمد بن عبداللّه بعد از اشغال شهر مَعَرّه به شَیزَر، ناحیه‌ای نزدیک معره و سپس به حماة شهر دیگری در سوریه کوچ کرد و تا هنگام وفات در آنجا اقامت گزید.
تنوخی یک دیوان شعر و کتاب
الرسائل از خو بر جا گذاشت.
مَعَرّیدر ماه محرم سال ۵۲۳ (هجری قمری) وفات یافت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالله معرّی»، ج۴، ص۳۹۲.
