عصب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَصِیب (به فتح عین و کسر صاد) به معنای شدید و سخت، و
عُصْبَة (به ضم عین و سکون صاد) به معنای جماعت فشرده و كمك همديگر، از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم می‌باشند.
عَصَب: (بر وزن فَرَس) رگ می‌باشد.
مَعْصُوب: بسته شده با رگ. آنگاه بهر بستن عَصْب (بر وزن فَلْس) گفته‌اند، يَوْمٌ عَصِيبٌ يعنى شديد (گوئى اطراف آن با مشكلات جمع و بسته شده است).
(وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا يَوْمٌ عَصِيبٌ)،
«لوط بوسيله فرستادگان بتنگى افتاد و گفت امروز روز سختى است».
عُصْبَة: جماعت فشرده و كمك همديگر را گویند.
(لَيُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلى أَبِينا مِنَّا وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ)،
«يوسف و برادرش بپدرمان از ما محبوبتر است حال آنكه ما دسته نيرومنديم».
در جوامع الجامع فرموده: جماعت را از آن عصبه گفته‌اند كه كارها بوسيله آنها بسته و روبراه ميشود.
عصيب يكبار و عصبة چهار بار در قرآن مجيد آمده است:
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عصب"، ج۵، ص۴.
