علی‌اشرف درویشیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی‌اشرف درویشیان متولد سال ۱۳۲۰، نویسنده داستان‌های کوتاه و
رمان که با قلمی روان و ساده نگاشته است.
وی همچنین آفاتی در نویسندگی دارد از جمله تکرار و
تمسخر،
مذهب هست. از ایشان آثاری چند بجای مانده است.
علی‌اشرف درویشیان متولد سال ۱۳۲۰، نویسنده‌ی داستان‌های کوتاه و
رمان است که اولین اثرش را در سال ۱۳۵۲ به دست چاپ سپرد.
او در نویسندگی از این نظر که از زاویه دید
کودکان و
نوجوانان روایت می‌کند، از پیروان «صمد بهرنگی» است، اما آثارش به جانداری آثار او نیست. آنچه در داستان‌های وی بیش‌تر مورد توجه است، محتوا و زمینه‌های معنایی آثار است، با این توضیح که توجه به تکنیک و فرم کمتر در داستان‌های او لحاظ شده، بلکه تکیه اصلی نویسنده به روایت ساده و بی‌پیرایه از مضمون است.
او «
فقر» را با زبانی ساده و گاه کودکانه روایت می‌کند و از دردها و رنج‌های مردمی فرودست حرف می‌زند که همه آنها -از
پدر و
مادر و کودک– در شرایطی اسف‌بار دست و پا می‌زنند.
جمال میر صادقی، درویشیان را در گروه نویسندگانی قرار می‌دهد که به ادبیات فرو دستان یا
پوپولیسم (populism) گرایش دارند؛ ادبیاتی که برای خود رسالتی قایل است و او ل بار از جانب گروهی از نویسندگان
فرانسه مطرح شد. این نویسندگان، ادبیاتی را به وجود آوردند که زندگی طبقه متوسط و طبقه پائین اجتماعی را توصیف می‌کند.
بدین ترتیب شخصیت‌های اصلی داستان‌های درویشیان، روستانشینان، مردمان عامی و ساده، کارگران و حلبی‌نشینان هستند و مضامینی چون فقر،
جهل،
بیکاری و عوارض فاجعه‌بار آن در اکثر آثار وی تکرار می‌شود.
یکی از آفت‌های داستان‌های وی، «تکرار» است. مضامین تکراری از تأثیر مفید داستان کاسته‌اند و گاه او در بیان داستانش به شرح یک خاطره ساده می‌پردازد که بلافاصله بعد از خواندن فراموش می‌شود.
درویشیان نیز بعضاً به
تمسخر مذهب و جلوه‌های آن پرداخته است، از جمله در داستان «تیشه» در مجموعه «از این ولایت».
از این ولایت (مجموعه داستان کوتاه)، آبشوران (داستان کوتاه)، سال‌های ابری (رمان).
(۱) میرصادقی جمال، داستان‌نویس‌های نام‌آور ایران، تهران، اشاره، ۱۳۸۲.
(۲) گلباخی، نگاهی به آثار درویشیان، تهران، کار، ۱۳۵۹.
(۳) کازرونی جعفر، آثار علی اشرف درویشیان در بوته نقد، تهران، ندای فرهنگ، ۱۳۷۷.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «علی‌اشرف درویشیان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۰/۲۵.
