عی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَىّ (به فتح عین و تشدید یاء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
عجز است.
عَىّ:
عجز است.
راغب گويد: اِعْياء عجزى است كه از راه رفتن به بدن عارض ميشود و عَىّ عجز از مباشرت كار و كلام است.
(أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ)،
«آيا به خلقت اولى عاجز بوده‌ايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از
خلقت جديد در شك‌اند».
(أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقادِرٍ عَلى أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتى ...)،
به
قرینه (بِقادِرٍ) روشن ميشود كه مراد از
(يَعْيَ) عجز و ناتوانى است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عی"، ج۵، ص۸۶.
