عیر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِير (به کسر عین) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
کاروان است.
عِير:
کاروان است.
راغب گويد: عير بگروهى گفته ميشود كه بارهاى
طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است، هر چند گاهى در يكى هم استعمال ميشود.
(وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ).
نگارنده گويد: در
آیه فوق در مطلق كاروان اعم از مردان و شتران بكار رفته و در آيه:
(أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسارِقُونَ) در مردان كاروان، زيرا
سرقت در اشخاص صادق است، نه در شتران، يعنى: «اى كاروانيان شما دزدانيد»، و در آيه:
(وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيها وَ الْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنا فِيها)،
مراد شتران است و «
اهل» هم در قريه و هم در العير مستتر است، يعنى: «از اهل شهري كه در آن بوديم و از اهل كاروان كه در آن آمديم به‌پرس».
«العير» فقط سه بار در
قرآن مجید آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عیر"، ج۵، ص۷۱.
